Kultura języka a kultura słowa

Nie zamierzam oddzielnie się zastanawiać nad znaczeniem kultura i wybierać jedną definicję, mi odpowiadającą z wielu, ani też nad tym co to jest słowa a co język. Przejdę od razu do rzeczy. Kultura języka jest rozumiana jako: działalność zmierzająca do udoskonalenia języka i umiejętności posługiwania się nim. Ma to charakter dwojaki: naukowy i praktyczny. Działalność naukowa polega na obserwacji szeroko rozumianej praktyki językowej, opisie tej praktyki, obserwacji zmian w niej zachodzących i wprowadzeniu na tej podstawie wniosków, które mają charakter normatywny. Natomiast działalność praktyczna nie ogranicza się tylko do dziłalności językoznawców, ale obejmuje szerszy krąg osób, które z racji wykonywanego zawodu np. pisarz, nauczyciel lub własnych zainteresowań podejmują działania zmierzające do ochrony i upowszechnienia pięknej polszczyzny. Na stopień umiejętności posługiwania się językiem ma wpływ dom rodzinny i szkoła, ale również ogólnie środowisko w jakim się wychowujemy. Podstawowym wymogiem kultury językowej jest poprawność językowa, zgodność mówienia i pisania z pewnymi zasadami, regułami, wskazówkami. Teraz wiedząc czym jest kultura języka to czym jest kultura słowa? Czyż nie tym samym? A może innym? A może łączy je wiele podobiestw. Szczerze dla mnie to samo i tak też twierdzą niektórzy językoznawcy, ale są tacy, którzy mowią, że to dbałość o to, aby wypowiedź była zbudowana z właściwych elementów, jasno i poprawnie sformuowana, szczera, nie sprzeczna, dostosowana do poziomu odbiorcy, inaczej jest to kultura wypowiedzi. Ale, żeby poprawnie i jasno formuować trzeba umieć posługiwać się poprawną polszczyzną. Jeśli ktoś uważa, że kultura słowa i kultura języka to co innego, to jednak musi przyznać, że jedno nie może istnieć bez drugiego. Zwróciłam uwagę na część "dostosowana do poziomu odbiorcy" i tu ujawnia się z kimś się zadajemy, że tak powiem, w jakich grupach bytujemy, ale to może inny temat, bo sama sie zamotam;p